W pierwszą niedzielę października w naszej parafii obchodzimy nasz główny Odpust ku czci NMP Różańcowej.

 

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej obchodzone jest w kalendarzu liturgicznym 7 października. Warto przypomnieć, że zostało ono ustanowione na pamiątkę zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad wojskami tureckimi w bitwie pod Lepanto w Zatoce Korynckiej, która rozegrała się 7 października 1571 roku.

Sułtan turecki Selim II chciał wówczas podbić całą Europę i zaprowadzić w niej religię muzułmańską. Na wieść o zbliżającej się wojnie ówczesny papież – Święty Pius V, dominikanin i wielki czciciel Matki Bożej, rozpoczął żarliwe odmawianie modlitwy różańcowej w intencji powstrzymania inwazji na Stary Kontynent.

Papież był przekonany, że chrześcijańska Europa zawdzięcza ocalenie Matce Bożej i ustanowił 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej, zezwalając na jego obchodzenie w kościołach, w których istniały Bractwa Różańcowe. W podzięce za kolejne zwycięstwo nad Turkami w 1716 roku pod Belgradem, papież Klemens XI rozszerzył święto na cały Kościół. Zaś pod koniec XIX wieku Leon XIII zalecił, by różaniec odmawiać przez cały październik. Ten sam papież zaproponował też, aby po Różancu odmawiać modlitwę do Świętego Józefa, która zaczyna się od słów: „Do ciebie, Święty Józefie, uciekamy się…”

 

W ten sposób dochodzimy do naszych czasów i tego konkretnego momentu, który przeżyliśmy w niedzielę 3 października w naszej parafii. Jest to dzień naszego głównego odpustu, bo tak chciał ks. prałat Bliziński, który w swoich wspomnieniach napisał: „Chciałem nawet zmienić tytuł kościoła pod wezwaniem Wszytskich Świętych na Matki Boskiej Różańcowej, ale odradzili mi parafiania, żeby lepiej ze Wszystkimi Świętymi nie zadzierać i dałem spokój”. Tym razem ten odpust celebrowaliśmy w nadzwyczjnym Roku Świętego Józefa, dlatego na głównego celebransa i sumistę wybraliśmy ks. prałata Andrzeja Latonia, ktory w swojej homilii pięknie połączył miłość do Królowej Różańca Świętego i do jej oblubieńca i próbował nas nią zarazić.

 

Bardzo ładnie prezentowała się w tym dniu nasza świątynia przygotowana przez Sisotry Służebniczki z panem kościelnym Józefem, piękne były śpiewy w wykonaniu scholi, orkiestry i pana organisty Mateusza. Bardzo dziękujemy za uroczystą oprawę całej Asyście, Liturgicznej Służbie Oltarza, która pomogła też przy porządkach wokół świątyni i strażakom.

 

W tym roku na nasze parafialne święto przybyły też dwie piesze pielgrzymki: jedna w wigilę święta z Dębego pod przewodnictwem proboszcza ks. Słowomira Kęszki (około 25 osób) i druga z Koźminka, która wzięł udział w sumie odpustowej.

 

Poniżej galeria zdjęć przygotowana przez naszą nadworną Fotografkę panią Agnieszkę Gierosz – Szałek.